به نقل از «فارس»

چالش های مدرسه و آموزش در تمدن سایبری

تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۷۴۶۲۸

این مقاله در تاریخ 12/04/1402 به درخواست پنجره تربیت توسط ربات chat GPT نوشته شده است.

ظهور تمدن سایبری تغییرات قابل توجهی در جنبه های مختلف زندگی ما از جمله آموزش ایجاد کرده است. گرچه این تمدن راه‌ها و فرصت‌های جدیدی را برای یادگیری باز کرده است، اما چالش‌های منحصربه‌فردی را نیز برای سیستم مدارس سنتی ایجاد کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این مقاله، چالش‌های آموزش در تمدن سایبری را بررسی می‌کنیم و پیامدهای آنها را مورد بحث قرار می‌دهیم.

شکاف دیجیتال:

یکی از چالش های اصلی تمدن سایبری، شکاف دیجیتال است. همه دانش‌آموزان دسترسی برابر به فناوری یا ارتباطات اینترنتی قابل اعتماد ندارند که باعث تبعیض فرصت‌های آموزشی می‌شود. این نابرابری می‌تواند مانع توانایی دانش‌آموزان برای مشارکت کامل در محیط‌های یادگیری آنلاین شود و منجر به نتایج یادگیری نابرابر شود. پر کردن شکاف دیجیتالی نیازمند تلاش‌های هماهنگ دولت‌ها، مؤسسات آموزشی و ذی‌نفعان برای اطمینان از دسترسی عادلانه به فناوری ارتباطات است.

اضافه بار اطلاعات و اطلاعات نادرست:

اینترنت حجم عظیمی از اطلاعات را در اختیار شما قرار می دهد که می تواند هم نعمت و هم نقمت باشد. در حالی که دانش‌آموزان را قادر می‌سازد به مجموعه وسیعی از دانش دسترسی پیدا کنند، چالش بار اطلاعاتی را نیز به همراه دارد. دانش‌آموزان ممکن است برای تشخیص منابع معتبر از منابع نامعتبر مشکل داشته باشند که منجر به انتشار اطلاعات نادرست می‌شود. مربیان باید بر مهارت‌های تفکر انتقادی، سواد دیجیتال و ارزیابی اطلاعات تأکید کنند تا دانش‌آموزان را با ابزارهای لازم برای حرکت در چشم‌انداز وسیع دیجیتال مجهز کنند.

عدم تعامل شخصی:

مدارس سنتی تعاملات اجتماعی، کار گروهی و ارتباطات شخصی را بین دانش آموزان و معلمان پرورش می دهند. با این حال، در تمدن سایبری، آموزش آنلاین می تواند تعاملات شخصی و توسعه مهارت های اجتماعی ضروری را محدود کند. عدم وجود تعاملات چهره به چهره می تواند مانع رشد کل نگر دانش آموزان شود و ممکن است بر بهزیستی عاطفی آنها تأثیر بگذارد. برای مربیان بسیار مهم است که عناصر تعاملی را در پلتفرم‌های یادگیری آنلاین، مانند کلاس‌های درس مجازی، تابلوهای بحث و پروژه‌های مشارکتی، برای رسیدگی به این چالش بگنجانند.

خستگی و حواس پرتی دیجیتال:

زمان طولانی نمایشگر و قرار گرفتن مداوم در معرض دستگاه های دیجیتال می تواند منجر به خستگی دیجیتال در بین دانش آموزان شود. بمباران مداوم اعلان‌ها، حواس‌پرتی رسانه‌های اجتماعی و انجام چند کار می‌تواند توانایی دانش‌آموزان را برای تمرکز و مشارکت مؤثر در فرایند یادگیری مختل کند. مربیان باید استراتژی هایی را برای کاهش خستگی دیجیتال، مانند ترکیب فعالیت های آفلاین، ترویج استراحت های منظم، و ایجاد تعادل سالم بین تجربیات یادگیری آنلاین و آفلاین، اجرا کنند.

حفظ انگیزه و انضباط دانش آموزان:

در تمدن سایبری، دانش آموزان ممکن است در حفظ انگیزه و نظم و انضباط به دلیل عدم نظارت فیزیکی با چالش هایی مواجه شوند. یادگیری آنلاین نیاز به خودتنظیمی و خود انضباطی دارد که می‌تواند به ویژه برای دانش‌آموزان جوان‌تر سخت باشد. معلمان و والدین باید حمایت کنند، روال‌هایی را ایجاد کنند و انتظارات روشنی را تعیین کنند تا اطمینان حاصل شود که دانش‌آموزان در سفر یادگیری خود درگیر و با انگیزه می‌مانند.

نتیجه:

چالش های ناشی از تمدن سایبری در زمینه آموزش قابل‌توجه است اما غیر قابل حل نیست. پرداختن به شکاف دیجیتال، ترویج سواد دیجیتال و تقویت تعاملات اجتماعی گام های مهمی در ایجاد  سیستم آموزشی فراگیرتر و موثرتر است. ایجاد تعادل بین استفاده از مزایای فناوری و حفظ جنبه های ارزشمند آموزش سنتی ضروری است. با شناخت و پرداختن فعالانه به این چالش‌ها، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که آموزش در تمدن سایبری برای همه دانش‌آموزان در دسترس، معنادار و توانمند باقی می‌ماند.

انتهای پیام/

از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.

منبع: فارس

کلیدواژه: تمدن سایبری تمدن چالش ها شکاف دیجیتالی فناوری اطلاعات و ارتباطات یادگیری آنلاین تمدن سایبری شکاف دیجیتال دانش آموزان چالش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۷۴۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانش آموزان دیجیتالی، کلافه از امر و نهی ها

در روزهای گذشته انتشار سکانسی از سریال افعی تهران که در آن برخورد زننده‌ پیمان معادی با معلم دوران مدرسه‌اش را به تصویر کشیده بود با موجی از واکنش‌های متفاوت در جامعه فرهنگیان روبه رو شده است. برخی این سریال را توهین به معلمان تلقی کرده و به تندی از آن انتقاد کردند و بعضی دیگر بر آثار زیان‌بار تنبیه بدنی در مدارس تاکید و فرهنگیان را به انتقاد پذیری فراخواندند. در این میان اما واقعیت‌ها نشان می‌دهد که می‌توانیم شاهد نوعی تغییر در روش‌های تنبیه دانش آموزان در چهل سال گذشته باشیم:

دهه شصت: برای همه ما این دهه پیوندی استوار با پدیده تنبیه داشت. معلمان به عنوان سوژه‌های قدرت‌مند تغییر که توانسته بودند با بسیج دانش آموزان انقلاب ۵۷ را رقم بزنند اکنون از مرجعیت و احترام فراوانی در جامعه برخوردار بودند. فرهنگ پدرسالاری موجود هم هنوز به‌واسطه فردیت های دانش آموزان با چالش جدی روبرو نشده بود، لذا معلمان می کوشیدند تا در نقش یک هدایت‌گر دلسوز مسیر آینده را به دانش آموزان نشان دهند. کلاس‌ها اگرچه پرجمعیت بود ولی انگیزه‌های درسی هم فراوان بود. تنبیه جزء ضروریات مدارس تلقی می‌شد آن‌چنان که حجم و شدت آن کمتر با اعتراض دانش آموزان مواجه می‌شد. معلمان دانش آموزان را هم‌چون فرزندان خود می‌دیدند و چه بسا از سر دلسوزی شلاق را بر دست های آن‌ها می‌نواختند.

دهه نود: این دهه اما متفاوت از گذشته است. مرجعیت معلمان به دلیل تنگناهای معیشتی و تکثر منابع معرفتی دچار چالش‌های جدی شده است. امید به آینده رنگ باخته و مدیریت کلاس های پرازدحام و سرشار از دانش آموزان کم انگیزه به بحرانی جدی انجامیده است. همین امر موجب شده که زمام کلاس در برخی اوقات از دستان معلمان خارج و بازگرداندن آن به نظم اولیه مستلزم تنبیه برخی خاطیان باشد. دانش آموزانی که اکنون با بحران‌های متعدد جنسی، هویتی، و اعتماد در زندگی خود مواجه‌اند و در عوض می‌کوشند تا محیط مدرسه را به فرصتی برای کشتن زمان و خوش‌باشی تبدیل کنند. ورود به عصر فرزند سالاری هم موجب ظهور فردیت‌ها و به چالش کشیده شدن اقتدار معلمان در کلاس‌ها شده است. دانش آموزانی که اکنون برای معلمان غوطه‌ور در انبوه مشکلات روزمره، دیگر نه به عنوان فرزند بلکه به مثابه مزاحمی سمج تلقی می‌شوند.

نکته پایانی: برخی جامعه شناسان از دانش آموزان امروز با عنوان نسل آبی یاد کرده اند که می تواند ترجمان اندوه و سرگشتگی این نوجوانان در کشاکش تحولات امروز ایران باشد. نسلی بی پناه، دیجیتالی شده، بدون فرصت کودکی کردن، درگیر با بحران اعتماد به مراجع ارزشی، بدون آینده ای روشن و کلافه از امر ونهی های روزمره! روشن است که معلمی کردن برای این نسل بیش از همه مستلزم شناخت عمیق از زمانه ای است که در آن به سر می‌بریم. آموزش و پرورش اما با گرفتار آمدن در تامین نیازهای اولیه ای مانند کمبود کلاس و معلم، مدارس را به محیطی فرسایشی برای معلمان و دانش آموزان تبدیل کرده است.

بیشتر بخوانید:

چرا در شرایط جنگی گشت ارشاد بازگشت؟ پیام های حضور دوباره حجت الاسلام صدیقی در نماز جمعه! مردم هیچ کشوری مثل مردم ایران نیستند معنای برداشت از حساب بانکی به دلیل بی‌حجابی روایت زدگی برای توجیه شکست ها

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902746